lineaire deeltjesversneller 1.0
Algemene voorbeelden
In een lineaire versneller worden de deeltjes versneld door een wisselend elektrisch veld. De wisselende velden zitten in de buizen. Door de steeds veranderende spanning krijgen de deeltjes snelheid. Het nadeel van een lineaire deeltjesversneller is dat de buizen recht zijn. Om een enorme snelheid te bereiken moet men dus ook enorm lange buizen hebben. In magnetische versnellers heeft men dit probleem niet, omdat de deeltjes continu dezelfde cirkelvormige baan kunnen afleggen.
De International Linear Collider is een lineaire deeltjesversneller en wordt ruim dertig kilometer lang, oftewel tien keer langer dan de huidige langste lineaire deeltjesversneller.
ARIEL is een lineaire deeltjesversneller die elektronen met extreem hoge snelheden op een stationair doelwit afvuurt.